Sinds ik tuinhuisbezitter ben, kijk ik anders tegen de winter aan. Vroeger vond ik het wel een fijn seizoen. Het is de periode van naar binnen keren, na een zomer vol externe prikkels als terrasjes, Hoornse Plas, tuinfeesten en vakantie in het buitenland. Het seizoen van uitrusten en opladen. Beetje voor de haard hangen, relaxed met een boek op de bank en soms gewoon lekker vervelen. Hoewel ik weet dat ik het leven moet nemen zoals het komt, dat ik niet te ver vooruit moet kijken, lukt het me in de winter met steeds meer moeite en tegenzin. Op 1 januari, wanneer ik de kerstballen in de dozen stop, schreeuwt alles in me om het voorjaar!

Nou moet ik toegeven dat deze winter wel wat heeft. Het is tenminste winter. De afgelopen jaren was het een geruisloze verlenging van de herfst. Dan vierden we oud en nieuw in de motregen, met 12 graden boven nul op de thermometer. Dit jaar hadden we een witte kerst, haalde ik de slee weer eens uit de kelder en hield ik sneeuwbalgevechten met mijn kinderen. Ook mijn tuin in het Stadspark zag er prachtig wit uit. Ik stookte de houtkachel op en genoot van de mezen, boomklevers en spechten op de vetbollen. En van de houtsnip die regelmatig het slootje langs mijn tuin bezocht. Maar na twee maanden kou ben ik er echt wel klaar mee. Niet eens omdat de winter me zo tegenstaat, maar omdat het voorjaar zo fantastisch is in de tuin! Ik wil mijn pasgemaaide gras weer ruiken. De sensatie beleven van die lichtgroene waas in de bomen en struiken. De voorjaarszon op mijn gezicht voelen. De jonge koolmeesjes horen piepen in het nestkastje. En de eerste bloemen van de Blauwe Regen begroeten.

Het mooie van een tuinhuis is dat ik de seizoenen weer zo intens beleef. In de stad verandert er niet zoveel. Met al die stenen van stoepen, straten en gebouwen gebeurt door het jaar heen helemaal niks. Hoe anders is dat in de tuin. Die verandert voortdurend van kleur en geur. Mijn geduld is ook deze winter weer flink op de proef gesteld. Maar er gloort hoop. Onder de spar aan de rand van het gazon is een groen eilandje ontstaan in de witte sneeuw. De knoppen in de rododendrons zijn flink gegroeid zag ik laatst. Kom maar op met die krokussen en sneeuwklokjes; ik ben er klaar voor!