Soms moet je een nieuw avontuur aangaan in het leven. Al was het maar om nieuwe energie te krijgen. Die kun je niet altijd maar uit jezelf halen. Bovendien: stilstand is achteruitgang. Een beroemd cliché. Hoe ouder ik word, hoe meer ik van clichés ga houden. Het zijn vaak nietszeggende zinnetjes, totdat je meemaakt wat de bedenker ervan heeft meegemaakt. Of voelt wat de bedenker heeft gevoeld. Dan valt het kwartje. Dan wordt een suffe dooddoener ineens een inspirerende levensles. Het leven gaat door. Dat is er ook zo eentje. Een niksig zinnetje totdat je een keer lelijk stil komt te staan in het leven. Door een persoonlijke crisis, ziekte of andere heftige ervaring. Maar goed, een nieuw avontuur dus. Ik ga er binnenkort eentje aan, samen met mijn gezin. We gaan verhuizen. Naar het platteland, midden in de natuur.
Loetjoeboek is uit! Het is alweer mijn vijfde boek, maar mijn eerste kinderboek. Ik was zeer vereerd toen kunstenares Roxanne Monsanto me vroeg om de teksten bij de prenten van Loetjoeboek te schrijven. Ze maakte twaalf adembenemende acrylverfschilderijen met Loetjoe in de hoofdrol. Dit aandoenlijke beestje is een kruising tussen een giraf, koe en Jack Russel-terriër. Hij woont op de eilandengroep Senang, om precies te zijn in de Canyons van Weleer. Een betoverend landschap van woestijnen, cactussen, bergen en grotten. Roxanne schept in dit boek een waanzinnig mooie fantasiewereld, waarvan de landkaart op de binnenkant van de omslag is getekend. De beestjes die op Senang wonen, zijn al even fantasierijk.
Als klein jongetje was de grond mijn jachtterrein. Regelmatig trok ik mijn hand uit die van mijn moeder en schoot zonder uit te kijken de straat op, haar met een hartverzakking achterlatend op het trottoir. Waarom? Omdat er een voorwerp lag te glinsteren, te verleiden, te wenken. Meestal ging het om triviale zaken als een bierdop, schroefje of sleutel. Lelijke teleurstellingen, ook nog eens gevolgd door een verbaal pak op mijn lazer van mijn geschrokken moeder. De grootste prooi was ooit een rijksdaalder. Dagenlang voelde ik mij de rijkste mens ter wereld! Eigenlijk wel logisch dat ik op jonge leeftijd archeoloog wilde worden. Op zoek naar gouden munten, potscherven maar vooral vuistbijlen. Ik was erdoor gefascineerd.
De voorgevel van de voormalige meubelfabriek “Nederland” (1904) aan de Blekerstraat in Groningen. Het pand, dat werd ontworpen door A.J. Sanders (1869-1909), is een rijksmonument (rm 485181).