Opgelost!

Net als de meeste voorzieningen in mijn tuinhuis, is ook de drankenkaart nogal spartaans. Bewoners en gasten kunnen kiezen uit thee, oploskoffie en kraanwater. Met een beetje geluk zijn er twee soorten thee aanwezig: groen en gewoon. En soms valt er zelfs te kiezen in het koffieassortiment: oploskoffie uit een potje of Cappuccino uit een zakje. Vanmorgen kies ik voor het laatste. Op de stemmig rood met zwarte verpakking is een opvallende, lichtblauwe ovaal gedrukt. Daarin staat met knalgele letters een boodschap voor de Cappuccinoliefhebber: nieuwe bereidingswijze. Uitroepteken. Goh, spannend. Vanaf vandaag ga ik mijn cappuccino dus anders bereiden. Ik kan bijna niet wachten en kijk snel op de achterkant van het zakje. Onder de kop ‘Hoe maak ik mijn Cappuccino klaar?’ staat een driestappenplan. Compleet met heldere illustraties voor de analfabetische cappuccinodrinker. Goed, daar gaat ie dan:

1. strooi de inhoud van de sachet in een grote koffiekop

2. schenk er water bij dat net van de kook af is

3. even roeren en je heerlijke cappuccino is klaar.

Er valt een diepe stilte in en rond het tuinhuis. Voor een moment gaat de wind liggen. Vogels en insecten hangen stil in de lucht. De overbuurman staakt zijn gezaag. Ik sta aan de keukenvloer genageld. En in een flits zie ik een overdadig ingerichte directiekamer van een multinational voor me. Er ijsbeert een man in een driedelig maatpak over het hoogpolige tapijt. Het is de Chief Executive Officer Coffee Division, zorgelijk kijkend. Binnensmonds brommend. Hij heeft net de kwartaalcijfers van de Cappuccino onder ogen gehad. Een neergaande lijn, zoveel is duidelijk. Driftig graait hij de telefoon van zijn mahoniehouten designbureau en belt. Kort. Even later stapt de bedrukt kijkende Manager Research & Development Food & Beverage binnen. Hij overlegt met uitgeklede zinnen.

‘De verhouding koffie-melkpoeder is recent nog aangepast; aan het product kunnen we niks meer doen’, is zijn laatste oordeel. En hij vertrekt. Hij kan nog net de deur openhouden voor de in allerijl opgetrommelde Senior Marketing Manager Fast Moving Consumergoods. In zijn pak van glimmende stof, iets te openstaande zijden overhemd en blote voeten in Italiaanse stappers, praat hij meer met zijn handen dan met zijn mond. De marketingman legt, zoals hij zelf pleegt te zeggen, zijn stukje visie op het cappuccinogebeuren op tafel. De prijs kan niet verder omlaag vanwege de toch al krappe marges in het instantkoffiesegment. Ook het verpakkingsdesign is vorige maand nog gerestyled. Of de baas wel weet wat dat gekost heeft. De korte stilte die valt, wordt gevuld met moeilijke blikken die elkaar ontwijken. Dan heeft de marketeer een idee! Hij grijpt naar de telefoon.

Enkele dagen later presenteert Communication Advertising & Public Relations Agency Goldmacher Wunderlich de oplossing. De Client Service Director A-Brands van het gerenommeerde bureau leidt het verhaal in met grote gebaren en veel interessante Engelse vaktermen. Strekking: een goed idee is simpel. Vervolgens ontvouwt het Crossmedia Creative Concept Team – bestaande uit twee verwilderd uitziende, ongeschoren types –  via een gelikte powerpointpresentatie hun gouden idee. De Nieuwe Bereidingswijze. In drie stappen.

Natuurlijk, ze kosten een hoop centen die jongens, maar ze hebben toch al vaak de zaak gered. Ook nu, met dit briljante concept nog op de muur gebeamerd, leunt het complete managementteam weer tevreden achterover in het buffelleer. Wat een vondst. Geniaal. De targets in het instantsegment lijken voorlopig cappuccinotechnisch weer haalbaar. Over de rekening van het bureau zal nog wel even gesteggeld moeten worden met de Chief Executive Officer Finance & Control. Maar dat komt met een diner in dat leuke tentje-met-twee-sterren-en-die-krachtige-chateau-Rothschild vast wel weer goed. De rust keert weder in de directiekamer, mijn overbuurman hervat zijn zaagwerk en ik rond het driestappenplan succesvol af. Een staartmeesje dartelt langs het keukenraam.

Dit is één van de korte tuinhuisverhaaltjes uit mijn boek Spaak, om precies te zijn: hoofdstuk 24