Ik ben niks meer.

Als je klein bent denk je er al over na: wat wil ik later worden als ik groot ben? Het gaat dan om een beroep. En een beroep, dat word je inderdaad. Dat ben je. Met alles wat daarbij hoort. Je wordt stratenmaker. En dan fluit je dus naar vrouwen. Ook als je eigenlijk heel verlegen bent. Als bankemployee draag je een stropdas, hoe dat ding je adamsappel ook geselt en je de adem ontneemt. Als motoragent laat je je snor staan, al klaagt je vrouw daar tijdens de sex al jaren over. Als verkoper slijm, draai en lieg je je de dag door. En je sluit je gevoel maar af omdat het anders niet te doen is. Je wordt je beroep en gaat je ernaar gedragen. En dat gedrag strookt lang niet altijd met hoe je eigenlijk bent. Hoe jij je graag wilt gedragen.

Ik zat laatst in de auto, voor mijn werk,  en dacht: ben ik eigenlijk geworden wat ik wilde worden? Nou nee. Ik droomde vroeger dat ik – in chronologische volgorde –  profvoetballer, archeoloog en later natuurdocumentairemaker zou worden. Uiteindelijk werd ik copywriter. Maar sinds ik de aandelen van mijn reclamebureau verkocht heb, ben ik eigenlijk niks meer. De kop van mijn website is dan ook gewoon mijn naam. Daaronder staan wel wat aanduidingen: schrijver, columnist, copywriter, conceptbedenker. En in mijn bio staat dat ik foto’s maak. Zo veel beroepen tegelijk zijn, kan natuurlijk niet. Dan zou ik schizofreen worden. Ik kwam erachter dat ik gewoon Pierre ben en dat ik beroepen doe. Ik word of ben ze niet. Ik doe werkzaamheden die ik leuk vind. Waar ik energie van krijg. Zonder dresscode, vakterminologie of ‘beroepsgedrag’. Heerlijk. En ik ken er steeds meer: mensen die moeilijk kunnen bestempelen wat ze nou precies zijn. Mensen die bepaalde vaardigheden hebben die ze niet in een beroep, in een hokje, kunnen vangen. Wat mij betreft gaan we beroepsmatig niks meer worden of zijn. We gaan de werkzaamheden doen die bij ons passen. Weg met de functie-aanduiding op de visitekaartjes. En even een zijstraat, politiek gezien ben ik ook niks meer. Niet rechts en niet links. Volgens mij wordt het tijd om flink wat heilige hokjes omver te schoppen. Ze beperken ons enorm.