Tegenwoordig mag een
gedicht vooral niet
rijmen of ritme hebben want
dat is niet literair. Slauerhoff
en Bloem worden door een nieuwe
generatie zelfbenoemde
dichters gedegradeerd tot een stel
hulpsinterklazen.
Nee, een
gedicht bestaat heden
ten dage
gewoon uit een paar
zinnen achter elkaar, die
verschrikkelijk verkeerd verdeeld
zijn over coupletten met
een verschillend aantal
regels.
Af en toe een
punt in het midden
van de regel is het helemaal. Bovendien
moet er nog even
iets onbegrijpelijks in. Ruiterlijke
ridders smeren
blauwe honing op
de ramen der
vergetelheid.
Kijk mij
dichten.
Chris
Tjonge.
Dat is me nogal
een aanklacht
Het kon je
weleens hoog zitten of
niet?
Zal ik je dan
verblijden
Ik kan het niet laten
in deze reactie een rijm
achter te laten.
– R –
Pierre Carriere
Kijk Chris, jij kan het ook al, dat Nieuwe Dichten #appeltje-eitje
esther
Kijk dat noem ik nog
eens een gedicht zo
zie je ze
niet vaak
ik zelf kan er niks
van ik rijm maar een beetje
raak
Pierre
Zeg Chris en Esther, ik voel een bundel aankomen. Wie vraagt de subsidie aan? Whahaha…
Chris
Subsidie? Niet nodig.
Ik heb al een titel: ‘De Eenvoud van Tweespalt’
Pierre Carriere
Toch vind
ik dat bij de
gemakzucht van het nieuwe
dichten een ingevuld
subsidieformulier
hoort
😉