Concept & copy, schrijver

Het nieuwe dichten

Tegenwoordig mag een
gedicht vooral niet
rijmen of ritme hebben want
dat is niet literair. Slauerhoff
en Bloem worden door een nieuwe
generatie zelfbenoemde
dichters gedegradeerd tot een stel
hulpsinterklazen.

Nee, een
gedicht bestaat heden
ten dage
gewoon uit een paar
zinnen achter elkaar, die
verschrikkelijk verkeerd verdeeld
zijn over coupletten met
een verschillend aantal
regels.

Af en toe een
punt in het midden
van de regel is het helemaal. Bovendien
moet er nog even
iets onbegrijpelijks in. Ruiterlijke

ridders smeren
blauwe honing op
de ramen der
vergetelheid.

Kijk mij
dichten.

Vorige

Dode hond

Volgende

Verhalen uit de moestuin

  1. Chris

    Tjonge.

    Dat is me nogal
    een aanklacht

    Het kon je
    weleens hoog zitten of
    niet?

    Zal ik je dan
    verblijden

    Ik kan het niet laten
    in deze reactie een rijm
    achter te laten.

    – R –

  2. Pierre Carriere

    Kijk Chris, jij kan het ook al, dat Nieuwe Dichten #appeltje-eitje

  3. Kijk dat noem ik nog
    eens een gedicht zo
    zie je ze
    niet vaak
    ik zelf kan er niks
    van ik rijm maar een beetje
    raak

  4. Zeg Chris en Esther, ik voel een bundel aankomen. Wie vraagt de subsidie aan? Whahaha…

  5. Chris

    Subsidie? Niet nodig.
    Ik heb al een titel: ‘De Eenvoud van Tweespalt’

  6. Pierre Carriere

    Toch vind
    ik dat bij de
    gemakzucht van het nieuwe
    dichten een ingevuld
    subsidieformulier
    hoort
    😉

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén