Concept & copy, schrijver

Categorie: Columns Pagina 1 van 12

Idee: het vak Zelfkennis op school

Waarom is er op de middelbare school geen vak over menselijk gedrag? Waarom helpen we kinderen wel met hun Franse uitspraak en niet met het verwoorden van hun emoties? Is het ‘word wie je bent’ van Nietzsche ingewikkelder dan E=mc2 van Einstein? Is kennis van chemische reacties tussen twee stoffen belangrijker dan kennis van de reacties in je hersenen? Wat hebben we eraan wanneer we kinderen volstoppen met sommen en formules, terwijl ze na de les pesten en gepest worden op het schoolplein? Terwijl ze geen enkel idee hebben waarom dat gebeurt?

Wat mij betreft wordt het hoog tijd voor het vak Zelfkennis op school. Wellicht al inleidend in de laatste twee jaren van de basisschool, maar in ieder geval in het middelbaar onderwijs. Een serieus vak, net zo belangrijk als wiskunde of Nederlands. Minstens drie uur per week. Van vmbo tot gymnasium. Want kennis van natuurkunde, Frans en wiskunde is nuttig, maar jezelf kennen is van levensbelang. Voor het individu, de maatschappij; voor een mooiere wereld. We moeten kinderen niet alleen opleiden voor de arbeidsmarkt, maar voor het leven. Zeker nu ‘werk voor iedereen’ steeds onzekerder wordt. En gewoon, omdat het leven veel meer is dan alleen werk, een mens veel meer is dan alleen een werkgever of werknemer.

Van stad naar land

Soms moet je een nieuw avontuur aangaan in het leven. Al was het maar om nieuwe energie te krijgen. Die kun je niet altijd maar uit jezelf halen. Bovendien: stilstand is achteruitgang. Een beroemd cliché. Hoe ouder ik word, hoe meer ik van clichés ga houden. Het zijn vaak nietszeggende zinnetjes, totdat je meemaakt wat de bedenker ervan heeft meegemaakt. Of voelt wat de bedenker heeft gevoeld. Dan valt het kwartje. Dan wordt een suffe dooddoener ineens een inspirerende levensles. Het leven gaat door. Dat is er ook zo eentje. Een niksig zinnetje totdat je een keer lelijk stil komt te staan in het leven. Door een persoonlijke crisis, ziekte of andere heftige ervaring. Maar goed, een nieuw avontuur dus. Ik ga er binnenkort eentje aan, samen met mijn gezin. We gaan verhuizen. Naar het platteland, midden in de natuur.

Van de Groningse Schildersbuurt naar de Franse akkers

FullSizeRender3Als klein jongetje was de grond mijn jachtterrein. Regelmatig trok ik mijn hand uit die van mijn moeder en schoot zonder uit te kijken de straat op, haar met een hartverzakking achterlatend op het trottoir. Waarom? Omdat er een voorwerp lag te glinsteren, te verleiden, te wenken. Meestal ging het om triviale zaken als een bierdop, schroefje of sleutel. Lelijke teleurstellingen, ook nog eens gevolgd door een verbaal pak op mijn lazer van mijn geschrokken moeder. De grootste prooi was ooit een rijksdaalder. Dagenlang voelde ik mij de rijkste mens ter wereld! Eigenlijk wel logisch dat ik op jonge leeftijd archeoloog wilde worden. Op zoek naar gouden munten, potscherven maar vooral vuistbijlen. Ik was erdoor gefascineerd.

Naakte mannen met pauw

De voorgevel van de voormalige meubelfabriek "Nederland" (1904) aan de Blekerstraat in Groningen. Het pand, dat werd ontworpen door A.J. Sanders (1869-1909), is een rijksmonument (rm 485181).

De voorgevel van de voormalige meubelfabriek “Nederland” (1904) aan de Blekerstraat in Groningen. Het pand, dat werd ontworpen door A.J. Sanders (1869-1909), is een rijksmonument (rm 485181).

Een van de mooiste gebouwen van de Groninger Schildersbuurt staat aan de Blekerstraat 12. Het is in 1904 gebouwd in de architectuurstijl Art Nouveau. De nieuwe kunst. In algemeen beschaafd Duits: Jugendstil. De stijl van de jeugd. Gelukkig bleef het gebouw overeind na de acties van de Duitse Jugend zo’n 35 jaar later.

Pagina 1 van 12

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén