In mei komt mijn tweede boek uit: Spaak. Het is een autobiografische roman over een burn-out die me in 2003 overviel. Vijf jaar later kijk ik vanuit mijn tuinhuisje aan de rand van de stad terug op die periode. In de secretaire van dat huisje liggen vijf schriften, die tezamen het dagboek vormen dat ik eind 2003, begin 2004 bijhield. In 11 hoofdstukken citeer ik uit dat dagboek, zodat de lezer eigenlijk het proces van vastlopen en opkrabbelen meebeleeft. Deze hoofdstukken worden afgewisseld met 14 korte verhaaltjes over de tuin en zijn huisje. Vanuit deze oase van rust kijk ik naar het hectische leven buiten de poort van het tuinencomplex. Ik houd me bezig met grasmaaien, oploskoffie zetten, houthakken, vogels kijken en andere luchtige zaken. En daar schrijf ik over. Deze mix van verhalen maakt het boek contrastrijk. Daarnaast ontstaat een enigszins luchtig verhaal over een zwaar onderwerp.
De lezer krijgt inzicht in de oorzaken van de burn-out, ervaart hoe het is om een paar maanden ’thuis te zitten’, volgt het proces van herstel dat met vallen en opstaan verloopt, fietst mee op mijn dagelijkse tochtje, maakt sessies bij een psycholoog, haptonoom en natuurgenezer mee en leest over mijn gestoei met veranderen en accepteren. Over mislukte rouwverwerking, pijn vermijden en het losmaken van jeugd en ouders. En over mijn zelfinzicht dat in de jaren na de burn-out steeds duidelijker vormen aanneemt.
Spaak is geen zelfhulpboek met (algemene) tips & tricks. Maar dat wil niet zeggen dat de lezer er niet wat van kan leren. Integendeel. Het is het pure en ware verhaal van iemand die zich inmiddels kwetsbaar durft op te stellen. Die kijkt naar hoe het is. Die niet meer degene is die hij graag wil zijn of moet zijn, maar die stukje bij beetje wordt wie hij is. Die zijn tegenstrijdigheden en valkuilen ziet, maar ook zijn kracht en mogelijkheden. En beseft dat hij daar de rest van zijn leven op gezette tijden mee zal stoeien. Maar wel heel bewust.
Spaak begint met een citaat uit een boek dat mijn oudoom Lou schreef in 1933. In zijn boek ‘Een zwerver van zee tot zee’ beschrijft hij zijn jarenlange voettochten over de hele wereld, op zoek naar waarheid. Op pagina 71 schrijft hij:
Een mens die de moeilijkheden ontloopt, wordt telkens weer voor dezelfde problemen gesteld die steeds dieper ingrijpen in zijn bestaan tot hij zijn zwakheid overwint of zich verliest in de chaos van het leven.
De komende weken zal ik op dit weblog enkele passages uit Spaak publiceren. Ik houd jullie op de hoogte!
